ตำนาน..
ดินแดนอบอุ่น ภายใต้สายลมและแสงแดด สงบ สะอาด
ด้วยธรรมชาติที่บริสุทธิ์ กับตำนานพื้นบ้านที่ผู้เฒ่าผู้แก่ มักจะเล่าขานให้ลูกหลานฟังอยู่เสมอ
ถึงความเป็นมาของหมู่เกาะน้อยใหญ่กลางท้องทะเลอันดามันว่า
"พ่อค้าเรือสำเภาชาวมาเลย์ เข้ามาค้าขายที่ท่าเรือจังหวัดตรัง
แล้วได้เจอกับเด็กชายคนหนึ่ง หน้าตาน่ารักน่าเอ็นดู จึงขอมาเลี้ยงไว้เป็นลูก เมื่อพาเด็กชายคนนั้นกลับมาที่รัฐไทรบุรี
เจ้าพระยาฯของรัฐ เกิดความเอ็นดู จึงขอเด็กชายจากพ่อค้ามาเลี้ยงไว้เป็นลูกบุญธรรม เลี้ยงดูจนเติบใหญ่
ก็จัดให้แต่งงานกับลูกสาวของตน เมื่อได้แต่งงาน ชายหนุ่มก็นึกถึงพ่อและแม่ อยากกลับไปหาพ่อและแม่
จึงนั่งเรือสำเภาไป ฝ่ายพ่อและแม่ของชายหนุ่ม เมื่อรู้ข่าวว่าลูกจะกลับมาหา ก็ดีใจ
รีบจัดเตรียมอาหารไว้ต้อนรับอย่างดี แต่เมื่อลูกชายเดินทางมาถึง และพบว่าพ่อและแม่ของตน
อดอยากยากไร้ เมื่อรับสภาพนั้นไม่ได้ จึงล่องเรือกลับไปรัฐไทรบุรี โดยไม่ดูดำดูดีพ่อและแม่ของตน
เมื่อพ่อและแม่เห็นเช่นนั้น
จึงได้อธิษฐานว่า ถ้าเป็นลูกของตนก็ขอให้เรือรำนั้นอัปปางลง
สิ้นคำอธิษฐาน ก็เกิดพายุ พัดเรือสำเภาจมหายไปในทะเล และอาหารที่เตรียมไว้บนหัวเรือ
ก็จมลงทะเล ทำให้เป็นเกาะน้อยใหญ่ ส่วนเรือสำเภา กลายเป็นตำนานที่ได้รับขนานนามว่า
หมู่เกาะเภตรา
หรือ ที่มีความหมายถึงหมู่เกาะเรือสำเภานั่นเอง"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น